Artykuł ten pokazuje jak wiele o życiu człowieka mówią dziś metadane telekomunikacyjne. Powinna to być obowiązkowa lektura dla tych wszystkich, którzy mówią “przecież metadane to nie podsłuchiwanie, więc nie stanowią zagrożenia dla prywatności”.
To znakomita lektura dla bossow ludzi ktorzy wysylaja ich w poufnych misjach a skapia na "jednorazowe" telefony przydzielane tylko na czas misji i niszczone zaraz po (i celowo uzylem slowa "telefonu" w sensie "aparat+SIM" a nie "karta SIM" czy "aparat" bo sledzenie sprzetu po IMEI to pikus). Pozwalanie agentowi na zabranie "prywatnego" i/lub uzywanego wczesniej telefonu bo sie sepi pare groszy na sprzet i polaczenia to ciezka aberracja umyslowa bedaca na ogol wynikiem awansu zastepcy pomocnika pelniacego obowiazki praktykanta na mlodszego ksiegowego na stanowisko decyzyjne, co jak widac - zdarza sie i w sluzbach (nie tylko opisywanego w artykule kraju).
